خبرگزاری «حوزه» - همدان/ مدتی است که مراکز بزرگ خرید در همدان پشت سر هم مثل قارچ رشد میکنند! شهرآرا، مهستان، برج سعیدیه، میلاد، برج زاگرس و اخیرا قرار است یک مرکز خرید بسیار بزرگ و مدرن با ترکیبی از سینما و رستوران و استخر و... به شکل یک مجموعه تفریخی و توریستی به سبک پالادیوم تهران در خیابان میرزاده عشقی (و در محل زندان سابق) احداث شود.
برخی اصرار دارند که خب شما بیایید برای این پروژه پیوست فرهنگی بنویسید!
پیوست فرهنگی، اساسا برای جایی طراحی می‌شود که اصل آن پروژه مثلا در عرصه اقتصادی، صحیح و اجتناب ناپذیر باشد، ولی دارای تبعات سوء احتمالی در سایر عرصه باشد که برای شناخت آن پیامدها و به حداقل رساندن آن یک پیوست فرهنگی نگاشته و اجرا می‌شود.
اساسا پروژه‌هایی مانند مراکز خرید بزرگ مثل ایران مال و پالادیوم از بیخ و بن، مُخِل و مُضرّ است و هیچگونه ضرورت اقتصادی و اجتماعی نیز وجود آنها را توجیه نمی‌کند و پیوست نگاری در آن مانند شیوه تطهیرِعین نجاست است!!
بگذارید با طرح چند سؤال، کمی در اطراف این پروژه بیشتر تامل نماییم:
۱. اساسا قیمت واحدهای تجاری این مجتمع چقدر است و چه کسانی توان خرید یا اجاره آنها را دارند؟
۲. کسی که برای یک مغازه اینقدر سرمایه گذاری می‌کند چه اجناسی را و برای چه قشری از جامعه در معرض فروش قرار خواهد داد؟
۳. آیا حریم شغلی کسبه ای که سالها عمر خود را در این راه گذرانده اند و توان و امکان رقابت با این مجموعه جدید را ندارند رعایت شده است!؟ (طبق برخی آمار و اخبار قانون سرانه تجاری و صنفی و حریم شغلی مدتهاست که زیر پاست و در همدان نیز مثل بسیاری از کلان شهرها مشاغل آزاد به ویژه بازاریان از امنیت شغلی برخوردار نیستند!)
۴. فضای لوکس و لاکچری این مرکز، محل قرار و مدار چه قشری از جامعه و با چه وضعی از پوشش خواهد شد؟ نمونه های موجود به عنوان یک تجربه عینی پیش روی ماست!
۵. آیا می توان کسانی را که به نیت خودنمایی و چشم چرانی و قرارهای کثیف در اینجا جمع می شوند را از ورود به این تفرجگاه منع کرد؟
۶. آیا فروش لوازم لوکس و چه بسا داری برند خارجی –برای جذب مشتری لاکچری- دهن کجی به تولیدکننده نوپای داخلی نیست!
۷. آیا حاکمیت توان مقابله با آسیب ها و عوارض سوء این مجموعه را خواهد داشت؟ اگر مشکل فقط در پوشش باشد هم نمی‌شود کاری کرد، درحالیکه پوشش کمترین اشکال اینگونه مراکز است که به مثابه یک قرارگاه و سنگر برای ترویج بی حجابی عمل می کنند!
۸. آیا خانواده های مومن و قشر ضعیف جامعه می تواند در این فضا حاضر شوند؟ این گونه مراکز خط مقدمِ تقابلِ اشراف و عوام است که مردم با مقایسه خود و مرفهان برخوردار، عمق شکاف و فاصله خود را عمیقا حس کرده و در یک خطای محاسباتی احساس فقر میکنند! اساسا جلوه گری ثروت انبوه در قالب مسکن، خودرو، پوشاک، خوراک، تفریحات پولی و... در معرض دید قشر عظیم کم بهره، موجب القای فقر مجازی و درد حقیقی می‌شود!
طرفداران این پروژه می‌گویند این پروژه برای عده زیادی در حین ساخت و پس از آن شغل ایجاد می‌کند! عمله صنعت ساختمان که کارشان در پروژه های ساختمانی موقت است و این پروژه برای آنها که اشتغالزایی محسوب نمی‌شود ولی سوال این است که:
۹. این مرکز خرید لاکچری برای چند نفر جوانِ بیکارِ بی سرمایه می‌تواند شغل نسبتا با دوام و آبرومندی را فراهم کند؟
گیرم که صد نفر جوانِ بی سرمایه بتوانند مشاغل خدماتی در دست گیرند و ان شاء الله دستمزد اداره کار بگیرند و بردگی نکنند حال باید پرسید که:
۱۰. آیا اشتغال صد جوانِ بیکار و بی سرمایه در یک شغل غیر مولِّد - جهت ارائه خدمات به یک طبقه خاص- آنقدر ضرورت دارد که ارزش های فرهنگی و اجتماعی خود را تا ظهور امام زمان (عج) فدای آن کنیم!؟
۱۱. آیا نام اینگونه پروژه ها سرمایه گذاری است یا سرمایه های اجتماعی را به باد فنا دادن است؟ سالهاست جریان غربگرا و دوستان نادان جریان انقلابی چشم و گوش بسته ارزش های فرهنگی و منابع انسانی و طبیعی و زیست محیطی را فدای منافع سرمایه داران می کنند و نام آن را حمایت از سرمایه گذار می‌گذارند!
حجت الاسلام ناصر صفری افلاک
